κατωπαδίς

κατωπαδίς (Μ)

επίρρ. ενωπαδίς*, ενώπιον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αμάρτυρο *κατ-ῶπα (< κατ(α)-* + ὦπα αιτ. εν. τού ὤψ) + κατάλ. -δί(ω)ς, πρβλ. ἐν-ωπα-δί(ω)ς].